Αστρολογία ονομάζεται το σύνολο των παραδόσεων και συστημάτων, τα οποία ισχυρίζονται πως η φαινόμενη θέση διάφορων ουρανίων σωμάτων σχετίζεται με τη ζωή του ανθρώπου με τρόπο άγνωστο στη σημερινή επιστήμη και την λογική της αιτιοκρατίας. Η συσχέτιση της θέσης των ουράνιων σωμάτων και της ανθρώπινης ζωής σύμφωνα με ορισμένες αστρολογικές σχολές είναι αιτιακή ή κατά άλλες μη-αιτιακή. Η Αστρολογία είναι μια τέχνη με μακραίωνη παράδοση και σήμερα αναγνωρίζεται ως ψευδοεπιστήμη, παραεπιστήμη ή απλή προκατάληψη μιας και απέτυχε επανειλημμένα να αποδείξει την αξία της σε αριθμό ελεγχόμενων μελετών. Επιστήμονες όπως ο ψυχολόγος Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, διερεύνησαν την αστρολογία στα πλαίσια της υπόθεσης μη αιτιατών αρχών, (π.χ. συγχρονικότητα). Έχουν πραγματοποιηθεί πολλαπλές επιστημονικές δοκιμές σχετικά με τη φερεγγυότητα της αστρολογίας, και ουδέποτε ευρέθη αποδεικτικό στοιχείο που να υποστηρίζει είτε τις θέσεις ή τα δήθεν αποτελέσματα που περιγράφονται στην αστρολογική παράδοση. Επιπλέον, δεν υπάρχει προτεινόμενος μηχανισμός δράσης μέσω του οποίου οι θέσεις και οι κινήσεις των άστρων και των πλανητών θα μπορούσαν να επηρεάσουν τους ανθρώπους και τα γεγονότα στη Γη που να μην αντιφάσκει πλήρως με τις βασικές πτυχές της βιολογίας και της φυσικής. Ως εκ τούτου η Αστρολογία δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τις ακαδημαϊκές ή επιστημονικές κοινότητες. Η Αστρολογία δεν πρέπει να συγχέεται με την Αστρονομία, την επιστημονική μελέτη των ουρανίων σωμάτων. Αν και έχουν κοινές ρίζες στην εποχή των Βαβυλωνίων και Αιγυπτίων αστροπαρατηρητών, η αστρονομία έχει προοδεύσει σε κοινά αποδεκτή επιστήμη, ενώ η αστρολογία όχι.
Η χειρομαντεία είναι μαντική πρακτική που από την αρχαιότητα χρησίμευε για την πρόβλεψη του μέλλοντος. Είναι γνωστή στον πολιτισμό της Ινδίας, της Αιγύπτου, της Βαβυλώνας και της Ασσυρίας, όπου και θεωρείτο μυστική τέχνη. Στους πολιτισμούς αυτούς, η παλάμη του χεριού ήταν ο «καθρέπτης» του χαρακτήρα του ανθρώπου και είχε όλα τα χαρακτηριστικά του κατόχου του από την αρχή της ζωής και μέχρι τον θάνατο. Αρκετοί λόγιοι του 19ου αι., όπως ο Desbarolles, ο Φλαντ ή ο Νέττεσχάιμ μελέτησαν την δομή της παλάμης και ίδρυσαν την σχολή της χειρολογίας με βάση την αρχαία χειρομαντία. Στον μεσαίωνα η μελέτη της παλάμης ήταν βοηθητικό στοιχείο της ιατρικής εξέτασης των ασθενών και διδασκόταν ακόμα και στους φοιτητές του πανεπιστήμιου.
Σε ένα νησί της Νέας Αγγλίας, εδώ και μερικούς αιώνες, η δεισιδαιμονία των κατοίκων αποδίδει όλα τα κακά στις γυναίκες της οικογένειας Όουενς. Ανάμεσα στις φήμες που ακούγονται γι’ αυτές είναι πως είναι μοχθηρές μάγισσες, ανήθικες και επικίνδυνες για το άλλο φύλο: όχι μόνο γνωρίζουν πως να δένουν άντρες με μαγεία, αλλά και αφού φέρουν στον κόσμο αποκλειστικά κόρες, θανατώνουν οι ίδιες τους συζύγους τους. Άλλες από αυτές τις φήμες είναι αληθινές, άλλες παραφουσκωμένες από τη λαϊκή φαντασία. Ως αποτέλεσμα όμως, έχουν την κοινωνική απομόνωση των γυναικών αυτών και την έκφραση της απέχθειας προς αυτές με κάθε τρόπο. Μετά το θάνατο των γονιών τους, δύο νεαρά κορίτσια, η Γκίλιαν και η Σάλλυ, έρχονται να ζήσουν με τις δύο θείες τους, τις τωρινές συνεχίστριες της παράδοσης των Όουενς. Στο νησί κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη μαγεία, αλλά και βιώνουν την αποστροφή του κόσμου που δείχνει να περνά από γενιά σε γενιά. Επίσης εκεί πρωτοακούν για την κατάρα της προγόνου τους, Μαρίας, που δεν αφήνει καμία τους να χαρεί έναν ζωντανό εραστή για πολύ καιρό, θύμα της οποίας φαίνεται να έπεσε και η μητέρα τους. Λυπημένη η Σάλλυ, αποφασίζει να μην ερωτευτεί ποτέ για να μην νιώσει αυτόν τον πόνο, ενώ η Γκίλιαν δηλώνει πως ανυπομονεί να γνωρίσει την εμπειρία του πραγματικού έρωτα. Τα χρόνια παίρνουν και τα δύο κορίτσια, αν και πολύ αγαπημένα, εξελίσσονται σε δύο πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες. Ως παιδί η Σάλλυ, η πιο ταλαντούχα από τις δύο στη μαγεία, για να γλιτώσει από την κατάρα, έκανε ένα ξόρκι της που θα της έφερνε την πραγματική αγάπη. Διάλεξε ωστόσο επίτηδες χαρακτηριστικά που κανένας άντρας δεν θα μπορούσε να έχει συγκεντρωμένα, ώστε να νιώσει ήσυχη και ασφαλής. Στο σήμερα γνωρίζει όμως, τον έρωτα σε έναν καθημερινό άντρα, το Μάικλ, με τον οποίο ζει μια σύντομη πολύ ευτυχισμένη περίοδο. Μετά τον τραγικό χαμό του, επιστρέφει στο σπίτι των θείων της, με τις δύο μικρές της κόρες. Εξακολουθεί να επιθυμεί την κοινωνική αποδοχή, την οικογένεια, τη σταθερότητα και εν τέλει μια φυσιολογική ζωή ως θνητή. Στον αντίποδα, η Γκίλιαν είναι ένα πλάσμα με άγρια συναισθήματα, περιπετειώδες, που αλλάζει συχνά εραστές και που πέφτει με πάθος από τη μία τρέλλα στην άλλη. Επιστρέφει στο σπίτι που μεγάλωσε όταν προσπαθεί να γλιτώσει από έναν επικίνδυνο άντρα, τον Τζίμι, με τον οποίο διατήρησε μια παθιασμένη σχέση. Με τον Τζίμι να τις καταδιώκει ακόμη και από το υπερπέραν και με έναν νέο πρόσωπο να διεκδικεί την αγάπη της Σάλλυ, απομένει στις δύο αδερφές να βάλουν σε τάξη τα συναισθήματα τους, να κρύψουν τα μυστικά της οικογένειάς τους και να ανακαλύψουν την αληθινή αγάπη.